Kitap hakkında: 2010 / Şu anda ABD'de yaşayan eski bir İsrailli olan Maria Amor'un hikayesi, “Ürdün Vadisindeki Palmiye Ağaçları” 1970'lerin sonlarında - 1980'lerin başlarında geçiyor. Çoğunlukla aşk olmak üzere koşullar, ülkesine geri dönen genç Muskovit Sasha'yı Kudüs'ten bir kibutz'a taşınmaya sevk eder. Bunun sonucunda okuyucu, kibbutz hayatını dışarıdan bir insanın bulutsuz bakışıyla gözlemleme fırsatı buluyor. Hafifçe söylemek gerekirse, kibutz tarikatlarının ve geleneklerinin benzersizliği, kibutzniklerin siyasi dogmatizmi ve ideolojik dar görüşlülüğü iyi huylu bir mizahla ve hatta belli bir sempatiyle anlatılıyor. Ve "dünyada kırk derecelik sıcaklıkta bir tarlada çalışmaktan daha yorucu bir şey olmamasına" rağmen, kadın kahraman ilk başta bir takımdaki yaşamın onun hayatı haline geldiğini düşünüyor ve burada eşit olarak kabul edilmek ve saygı duyulmak istiyor. . Ancak insan sosyal bir hayvan değil, bir kişi, bir bireydir. Ve genel kurul bir kadının doğum yapması mı yoksa kürtaj mı yapması gerektiğine, aileye renkli bir televizyon mu alması gerektiğine yoksa siyah beyaz, bireysellik isyancılarıyla mı yetineceğine karar verdiği yerde. "Sıcak kuru ısı veya nemli buhar odası" koşullarında var olmak ve kibbutz ekonomisinin kârsızlığının ve ağır kolektif emeğin yararsızlığının farkındalığı, coşkuyu artırmıyor. Ancak asıl hayal kırıklığı, pek çok değerli insanın hayatını adadığı romantik fikrin şerefsiz ölümü ve onun yeniden canlanmasına kendi katkıda bulunamamasıdır..